egoliner

Walon (Rifondou)

Cisse pådje ci do Wiccionaire n’ est co k’ ene esbåtche.
Si vos avoz des cnoxhances sol sudjet, vos nos ploz aidî tot rtchôcant des dnêyes so l’ årtike : clitchîz sol boton « candjî » po radjouter des infôrmåcions.

egoliner I. [v.c.] 1. vudî e s' gueuye et avaler. L' adjeyant Bihin egolinéve on tîçlet a tchaeke eurêye (J. Wisimus). Il egolina l' dorêye come s' il afamaxhe (L. Remacle). rl a: egolafer. F. engloutir, engouffrer, avaler gloutonnement. 2. si maxhî a ene pus grande aiwe, tot djåzant d' ene aiwe, k' est l' sudjet. Li Virwin egoline e Mouze a Vireu. rl a: si maxhî, egoler. F. se jeter. 3. ariver dins on trô, èn egolina, tot djåzant d' ene aiwe. L' Aiwe-di-Lesse egoline e Trô d' Belvå. F. s'engouffrer, s'engloutir. rl a: disgoliner. Disfondowes: ègoliner, ègolner, ègorner. Etimolodjeye: bodje "goler", cawete -iner, betchete e- (endalaedje erî do sudjet).