djuter

Walon (Rifondou)

Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.

djuter (codjowaedje) [v.s.c.] 1. diner s' djus, tot djåzant d' on frut. On fwait djuter les gurzales po fé del djelêye. Ene bone poere djute todi. F. juter. 2. sûner, tot djåzant d' ene pupe. Èm pupe comince a djuter. Disfondowes: djuter, djëter, djutè, djutî. | djutaedje [o.n.] no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si adierça) pol viebe "djuter". Po-z aveur ene boune makêye, i fåt on bon djutaedje. Disfondowes: djutâdje, djëtadje, djutèdje. | djuteus, e [addj.] k' a bråmint do djus. C' est des belès djuteusès poeres. Del djuteuse tchå, c' est des biesses k' ont stî pikêyes ås ormones; cwand t' as tot cût, i n' dimeure k' el mitan dins l' paile. F. juteux (euse). | djutinne [f.n.] furdinne. F. aventure, équipée, fredaine. Disfondowes: djutène, djutin.ne. Coinrece Payis d' Tchålerwè.