djaudrène
Etimolodjeye
candjîLoukîz a : « djåzrene »
Prononçaedje
candjî- AFE : /d͡ʒoː.ˈdʀɛn/
Sustantif
candjîdjaudrène femrin
- djåzrene.
- À l' nêt, papa, en r'montant da l' gâre, rapwârteut s' djaudrène à brès ou l' raminè pa l' mwin — Auguste Laloux, Li curè d’ Sautau, p. 47.