atîtoté
Etimolodjeye
candjîDo viebe « atîtoté » avou l’ cawete « -é ».
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : Prononçaedje a radjouter
- prononçaedje zero-cnoxheu : /a.tiː.tɔ.ˈte/
- Ricepeures : atî·to·té
Addjectif
candjîsingulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | atîtoté | atîtotés |
femrin padrî | atitotêye | atitotêyes |
femrin padvant | atitotêye | atitotêyès |
atîtoté
- moussî, abiyî.
- La ene båshele bén atitotêye.
- A l’ aireur il esteut so pî,
Atîtoté, ridoxhant d’ glwere,
Come onk k’ est foû seur del victwere— Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.8, “Ine Mâle Journêye” (fråze rifondowe).