Sustantif

candjî
singulî pluriyal
angoneye angoneyes

angoneye femrin

  1. (mot d’ medcén) moumints divant djusse divant d' mori.
    • Ciete, l' ivier e-st e l' angoneye,
      Et l' bea prétins,
      N' pierdant nou tins,
      Racoide,
      Li coide,
      Ki frè zûner l' doûce årmonreye. Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "A l'chand'eur", p.57 (fråze rifondowe).
    • Ti n’ sårès vey mi etermint;
      Ti n’ ôrès nén souner m’ poizêye.
      C’ est mi k’ a schoûté ti angoneye
      Et k’ t’ a veyou metowe ås strins,
      Pôve viye måjhone do bon vî tins ! Henri Simon (fråze rifondowe).

Ratournaedjes

candjî
dierins moumints dvant d' mori