Djihene
Djihene | Djene |
Etimolodjeye
candjîTayon-bodje latén « Johanna » (Djan ou Djene).
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /d͡ʒi.ˈhɛn/ /d͡ʒy.ˈhɛn/ /t͡ʃhɛn/ /t͡ʃɛn/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /d͡ʒi.ˈhɛn/
- Ricepeures : Dji·hene
No prôpe
candjîomrin | femrin |
---|---|
Djihan | Djihene |
Djihene femrin
- femrin ptit no.
- Dj’ aléve tos les djoûs al taviene Boere ene cwåte avou nosse Djihene. — Marian de Saint-Antoine.
- Åtoû di finiesse, so l’ åmatén, ôt ele tchacter ene agaesse Djihene pretind k’ ele riçurè ene novele. — Nicolas Defrecheux.
- Djihan et Djhene fiyént del tchene ; Djihan trota ; Djhene si såva. — Armand Lejeune.
- Si dj' tchante todi l' minme ritournele
Sol minme air timpesse rimolou
L' amour po Djihene, l' amour po Nele,
Li fene botaye et ses glouglous— Martin Lejeune, Bultén del Societé d' Lidje, "Eco todis", tome 34, p. 131 (fråze rifondowe).
Notule d’ uzaedje
candjîLes ptits nos walons toumît foû uzaedje po-z atôtchî les djins diré l’ kimince do 20e sieke. I n’ avént djamåy sitî rashious a l’ Estat Civil (k’ a-st ataké tins do redjime francès). Il ont sorviké e 20e sieke pal voye des pîces di teyåte et des belès-letes. Divant çoula, bråmint avént divnou des no d’ famile ou esse riprins come diterminant dins des nos d’ plaece d’ aplacaedje tîxhon. Il estént wårdés eto divins les nos d’ sints fiestis el Walonreye. A pårti del fén do 20inme sieke, pår dins les belès-letes e walon, on a siervou les ptits nos rfrancijhîs, riscrîts a môde do sistinme Feller.
Parintaedje
candjîMots d’ aplacaedje
candjîOrtografeyes
candjîLoukîz a : « Djene »
Ratournaedjes
candjî(cial, mete les ratournaedjes des langues ki markèt li h ; po ls ôtes, Loukîz a : Djene
Waitîz eto
candjîLijhoz l’ årtike Pitit no walon so Wikipedia.