Etimolodjeye

candjî

Bodje « vôsse » avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes. D’ on viebe latén ki sreut *voslare[1], racuzinåve avou l’ vî francès « vouste ».

Prononçaedje

candjî
Djin et tins Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) vôsse
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) vôssez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) vôssans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) vôsnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) vôsrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) vôsséve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) vôsse
pårt. erirece (dj’ a, vos av) vôssé
Ôtes codjowaedjes sipepieus tåvlea

vôsser (viebe å coplemint)

  1. diner l’ cogne d’ ene vôsse.
    • Vôsser ene cåve.
  2. (viebe å prono) prinde li cogne d' ene vôsse.
    • Pus dschind on, pus s’ sint on discrexhe !
      Pus drene t on, pus nos rins s’ vôssèt ! Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « Quî sét ?», 1909, p.135 (fråze rifondowe).


Sinonimeye

candjî

årker

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Parintaedje

candjî

Ratournaedjes

candjî
vôsser
si vôsser

Sourdants

candjî