tûte
-
(Etimolodjeye 1, sinse 1) Ene tûte di bubron.
-
(Etimolodjeye 1, sinse 2) Ene tûte po rapåjhter on efant.
-
(Etimolodjeye 1, sinse 3) Ene tûte.
Etimolodjeye 1
candjîBodje bas sacson « tute » (touwea) u bodje mîtrin bas almand « tute » » (coine) u bodje almand « Tüte » (papî k’ a l’ fôme d’ on etonoe, coirnet); racuzinaedje avou l’ neyerlandès « truit » (touwea) (!!! a-z aveuri) ; mot cité dins l’ FEW 13/2 445a.
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /tyːt/ /tyt/ (minme prononçaedje cåzu pattavå)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /tyːt/
- Ricepeures : nén rcepåve
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
tûte | tûtes |
tûte femrin
- ahesse po fé boere do laecea ås påpåds spanis.
- L’ efant lance après s’ tûte — Motî d’ Nivele (fråze rifondowe).
- ahesse des mames po rapåjhter l’ efant tot lyi metant dins s’ boke, et k’ i tete après.
- våze avou ene buze.
Parintaedje
candjîSinonimeye
candjîOrtografeyes
candjîRatournaedjes
candjîEtimolodjeye 2
candjîMot-brut , fwait cwand on shofele dins ene coine ; mot cité dins l’ FEW 13/2 444b.
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /tyːt/ Prononçaedje a radjouter
- prononçaedje zero-cnoxheu : /tyːt/
- Ricepeures : nén rcepåve
Mot-brut
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
tûte | tûtes |
tûte omrin
- brut ki rexhe d’ on instrumint d’ muzike ki rshonne a ene coine, d’ on clacson.
- I n’ arestêye nén d’ fé tûte avou s’ clacson.
Parintaedje
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
tûte | tûtes |
tûte omrin
- sustantivaedje do mot-brut.
- Ès clacson fjheut on drole di tûte.