s’ adji

Walon (Rifondou)

Etimolodjeye

Aplacaedje prono « s’ » + viebe «adji»

Viebe

s’ adji (viebe å prono muroetrece) (v. sins djin)

1. dene l' esplikêye di çou k' on vént d' dire.
   • I n' s' adjixheut pus do halkiner, si monsieu Nanård raprindeut djamåy ki s' feme vike et k' l' efant k' il aveut rascoyî esteut l' ci del neveuse di si eployî, li plan k' il aveut batou sereut so flote. — Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p.56-57 (fråze rifondowe).
   • Deus clapants Walons s' ont metou a l' ovraedje po rascoyî çou ki dmeure des Noyés walons et insi les såver. I s' adjixh di Messieus A. Doutrepont et M. Delbouille, deus professeurs a l' univiersité d' Lidje. — Isy Cavraine (fråze rifondowe et rarindjeye).
   • L' ouxh di fier lezî fwait acroere k' i s' adjixh d' ene tchambe electrike. — Gabriyel & Gabriyel.

Ratournaedjes

s’ adji

• Francès : s’agir ^(fr)