rigon

Walon (Rifondou)

**Alofômes di r(i)-**
avou ene sipotchåve voyale	avou ene divanceye voyale	sipotcheye cogne
rigon	ergon	rgon

Tayon-bodje tîxhon * «roggo» (minme sinse), adon directumint racuzinåve avou l' almand « Roggen », l' inglès « rye », li neyerlandès « rogge », li suwedwès « råg »; mot cité dins l’ FEW 16 733b.

singulî	pluriyal
rigon	rigons

rigon omrin (rålmint eployî) (li spotcheye cogne, «rgon», est bråmint pus corante)

(plante) dinrêye avou on longou strin et on ptit fén grin, ki l’ sincieus no, c’ est : Secale cereale.
- Il estént ki loyént å rgon.
- I strûla ene påte di rgon dins s' droete mwin.
- I rwaite les colons mansåds ki voltèt åtoû d' on tchamp di rgon — Serge Fontaine (fråze rifondowe).
- On pôk après, kî çki dj' voe vni padzo les grins - gn aveut do rgon et d' l' avoenne -: c' esteut nosse Pire
- (ramexhné pa C. Wuidar)
(pus stroetmint) (mot des cinsîs) sôre di ptit bas swele, foirt edurant, k' on seméve voltî dins les sårtaedjes.
- Li rgon si seméve al vole, al mwin, inte deus doets come on djheut — Serge Fontaine (fråze rifondowe).
grin di ç' plante la.
- Çoula, c' est d' l' ôte rigon, dit-st i l' mônî tot hagnant so ene pete di sori — Motî Toussaint (fråze rifondowe).

rigon d' fornea u : rigon d' sårt : rigon ki crexhe so on sårtaedje.
rigon d' ivier u : rigon d' esté : sorlon l' semaedje.
rigon d' djouxhire : rigon ki crexhe so ene djouxhire (sins ecråxhe).
rigon d' cråxhe u : rigon d' ingrès : rigon k' a yeu d' l' ansene ou des ecråxhes tchimikes.
çoula, c' est d' l' ôte rigon, dit-st i l' mônî tot hagnant so ene pete di sori (E200)