Etimolodjeye

candjî

Bodje « od » ‎(« odeur »), avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes.

Prononçaedje

candjî

oder (1ire troke) (codjowaedje)

  1. (viebe å coplemint) sinti (avou l’ nez).
    • A cwè bon rascoyî des rôzes,
      S' on n' a nén l' droet d' les oder ? Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "Les lign’rais dè Bon Diu", p.45 (fråze rifondowe).
    • T' inmer ! T' inmer ! C' est m' seule pinsêye !
      Såreus-dju co djamåy ti rovyî !
      Ouy ki dj' ode li dierinne cujhêye,
      Li dierinne cujhêye do pôve vî ! Louis Lagauche, "Les belès-eures" (1928), p. 57 (fråze rifondowe).
  2. (viebe å coplemint) rispåde ene sinteur.
    • Al boune odeur d' on cwarantin,
      Vosse coir si friss ode bon, calene; Martin Lejeune, "Prétimps dè coûr", 1897 (fråze rifondowe).
    • On dschinde divins on canå
      Po netyî djusk' å coron
      Dji n' odéve nén l' némoscåde. François Barillié, divins Li camarad′ dè l'joie, 1852 (fråze rifondowe).
  3. (viebe å coplemint) sinti (pa on pressintimint, tot corwaitant del tiesse).
    • Magnete n’ est nén l’ schapeu del democraceye ; c’ est on politikî k’ a odé l’ bon côp. Jean Cayron.
  4. ((v. sins djin)) sinti (aveur ene odeur).

Parintaedje

candjî

Sinonimeye

candjî

Omofoneye possibe

candjî

hodé, hoder

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : R13

Ratournaedjes

candjî
sinti avou l’ nez  Loukîz a : vener
sinti pa on pressintimint

Almand

candjî

Prononçaedje

candjî
  • AFE : /ˈoːdɐ/

Adjondrece

candjî
  1. u, ou, oudon-bén
    • Bier, Herr, oder ich fahle um !
      • Del bire, valet, u don k’ dji toume flåwe !