djno

Walon (Rifondou)

Plinne cogne (råle)	Spotcheye cogne (pus corante)
djino /ʤinɔ/	djno /ɲɲɔ/

Loukîz a : « djino »

singulî	pluriyal
djno	djnos

djno omrin

(antomeye) djonteure inte l' oxhea del coxhe (li femur) eyet les cis del djambe (oxh do schinon del djambe et fén oxh del djambe).
- Elle a des belès djambes mins des trop gros djnos.
- On fotbalisse doet aveur des stocasses djinos.
- So ç' foto la, c' est l' prumî côp k' elle aveut metou ene cote, ki lyi rmontéve ene mwin ådzeu des djnos. — Lucyin Mahin, Eviè Nonne.
(antomeye des biesses) (mot d’ acleveu di tchvås) djonteure del pate di dvant, inte li dvant-bresse et l' canon (adon, ki respond å pougnet des djins).
- Nosse tchivå a toumé so li djno. Fårè houkî l' årtisse.
on boket d' toele al plaece do djno, dins ene marone.
- I fåreut rmete des djnos ås coulotes do gamén.
li plaece k' ene buze est ployeye, fwait on keude
- On djno d' buze, di tchenå.
dins on batea, des pîces di bwès di scwére ki raloyèt les boirds do batea avou l' fond, et ki l' bas est stitchî etur les pietes.

si mete a djnos, toumer a djnos, tchaire a djnos s' adjnoyî po dmander ene sacwè, po s' fé tot ptit divant on mwaisse, li Bon Diu F. se prosterner
- Divins les deus bresses d’ on gayot
  Les grands bresses ki fjhèt des blesseures,
  Pôve vî bayå, i fåt k’ ti dmeures
  Et trime tant k’ ti tome a djnos — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.17, “Li Ch’vâ” (fråze rifondowe).
- I s' leya toumer a djnos divant s' vîye cavale, sitårêye inte les grossès hoyes. — Marcel Hicter (fråze rifondowe).
F. genou.
fé mete (ene sakî) a djnos :
1. li fé vni dmander pardon
2. lyi fé piede tos ses cwårs.
so les djnos (d' ene sakî) = so s' schô, so s' djeron
Ployîz li djno ! : ashiyoz vos !

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Loukîz a : djino

Lijhoz l’ årtike djno so Wikipedia