djavea
Etimolodjeye
candjîBodje « djave » avou l’ cawete « -ea ».
Prononçaedje
candjî- AFE :https://rifondou.walon.org/michel_djor.html#cinsis
- diferins prononçaedjes : /d͡ʒa.ˈvja/ /d͡ʒa.ˈvɛː/ /d͡ʒa.ˈvæː/ /d͡ʒɛ.ˈvɛː/ (betchfessî ea)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /d͡ʒa.ˈvja/
- Ricepeures : dja·vea
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
djavea | djaveas |
djavea omrin
- (mot des cinsîs) djåbe ki n' est nén co loyeye.
- On dirè k' on rleve on djavea, mins k' on dresse ene djåbe.
- « K'on-z atake a loyî ! » brait l' mwaisse. Et les djaveas divnèt d' on côp des djåbes, et les djåbes des taesseas, ki s' dressèt so les steules a longuès riguilites — Henri Simon, dins Li pan do Bon Diu (fråze rifondowe).
- Pwis on ramasse ût, dijh, doze pougneyes, tant et si pô k' on vout, po fé des djaveas — Henry Frenay, lijhåve so l' Aberteke (fråze rifondowe).
- Po l' awousse, li fåtcheu esteut shuvou pa ses aidants ki rlevént l' djavea, el coûtchî so on loyén fwait avou do strin d' swele et î fé des djåbes — Georges Michel, lijhåve so l' Aberteke.
- pitite djåbe d' avoenne po dner a magnî ås tchvås u ås vatches.
- Rindoz on djavea a Bixhete; ele l' a bén wangnî.
- (antomeye des biesses) potche so l' avaloe des oujheas.
- Des côps l' amagnî n' passe nén; adon, on lzî vude li djavea tot les tnant pås pates, et lzî strinde.
Ratourneures
candjîParintaedje
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Li mot n’ est nén dins : R13