atchessî

Walon (Rifondou)

Etimolodjeye

Do viebe « tchessî », avou l’ betchete « a- » d’ aprepiaedje des viebes.

Viebe

atchessî (viebe å coplemint) (2^inme troke) (codjowaedje)

1. tchessî aviè l’ ci ki cåze.
   • L’ afwaire n’ årè nén co stî si mwaijhe d’ aveur atchessî e l’ Almagne tos ces djonneas la. — Les crwès dins les bruwères (fråze rifondowe).
   • Kécfeye, i s' arestêye : tronnant, li poyaedje tot plakî, il ode do costé do vint, ki huze al dilongue des dseulêyès côpes, atchessant des pakets d' plouve ki fjhèt clignî ses ouys — Louis Lagauche, "Li hatche di bronze" (1937), p. 60 (fråze rifondowe).

Ratourneures

1. Atchesse ! kimande a on tchén d’ vatche po k’ i ramoenne li tropea aviè l’ hierdî.

Pårticipe erirece

	singulî	pluriyal
omrin	atchessî	atchessîs
femrin	atchesseye	atchesseyes

atchessî omrin

1. pårticipe erirece do viebe « atchessî ».