ahan

Walon (Rifondou)

Etimolodjeye

Bodje vî francès « ahan » ki sereut li svierba di vî francès « ahaner » (tcherwer, coûtiver les tchamps), k' a dné ossu l' walon ahener, rahener, ahenire, haner; li mot do vî lingaedje d’ oyi provénreut des lingaedjes romans del Mîtrinne Mer: espagnol « afanar », portuguès « afanar », occitan « afanar », catalan « afanyar », itålyin « affannare » (ovrer fer, si fé crever a l' ovraedje); tos ces mots la vénrént motoit d' on bodje arabe « فَنَاء » ‎(« fanâ' ») (perixhmint), tot çoula télmint li tcherwaedje a l' eraire esteut scrandixhant; mot cité dins l’ FEW 24 240a.

Prononçaedje

AFE :
- diferins prononçaedjes : /a.ˈhã/ /a.ˈwã/ /a.ˈhʀã/ /a.ɑ̃/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /a.ˈhã/
Ricepeures : nén rcepåve

Sustantif

singulî	pluriyal
ahan	ahans

ahan femrin

(cronolodjeye) troejhinme såjhon d' l' anêye, ki cmince li 21 d' setimbe et-z esse fwaite li 20 di decimbe, waeyén-tins.
- Mélin a pièrdu mès vint’ ans,
  Dj’î vôreû co yèsse avou lèye.
  Faut sawè qu’ n’èstans à l’a.an.
  Là waîte, li diâle marîye si fèye
  — Jacques Desmet.