termene

termene [f.n.] 1. longue durêye k' i fwait l' minme tins. Dj' avans yeu ene termene di plouve. Ns avans rieu ene termene di bon tins. Si l' solea toke ene termine, ça pôrè co rsouwer. On dit eto: coirdêye. F. période. 2. longue durêye k' on fwait l' minme ovraedje. A l' prumire termene del pelinne, sol fén d' avri u l' kiminçmint d' may, i gn è vneut co bén pa des côps ene froede bijhe (L. Mahin). On dit eto: såjhon. F. saison. 3. long moumint. Dj' a stî ratinde en termene, et nd aler fé corwêye. Viker e grand bwès Sint Mitchî: gn a des termenes k' on n' î rescontere nén ene åme (J. Calozet). On dit eto: hapêye, tchoke . F. intervalle de temps, laps de temps. >> la ddja ene termene; gn a ene boune termene ki: la ddja lontins(ki). Gn a ene boune termene ki nos ns l' avans pus veyou. F. voilà belle lurette. 4. minêye. Gn aveut yeu ene termene di mawetes (ramexhné pa Yves Gourdin). F. épidémie. 5. fén d' ene d' ene durêye di tins, la k' on doet payî on louwaedje, on rpaymint. Dji rserans dabôrd al Tossint: c' est l' termene po payî les tchamps. échéance. Disfondowes: termène, termine . Etimolodjeye : sivierba di terminer; li sinse 5 est l' prumî, pu stindaedje di sinse po tote li durêye di tins. Coinrece Basse-Årdene.

Parintêye

• minêye.