paiyî

péyî [v.c.n.d.]

1. péyî après: djéryî (après) Ele ni fwait ki d' péyî après çki les ôtes ont (J. Coppens). F. convoiter. Comint çk' on fwait cwand l' breyoe sûne, cwand l' schô d' nosse mame nos emacrale cwand, rapetachant ses plaijhis, el tchå pîle et péye après ses veyous-voltî (D. Trempont). F. se languir, soupirer, gémir. >> fé péyî: fé ratinde ene sakî k' a håsse d' ene sacwè. Dj' el a fwait péyî divant d' lyi dner di m' toubak (J. Coppens). F. faire languir.

2. copurade: sinte, noder les passêye d' on djibî, tot djåzant d' on tchén d' tchesse. Waite, mi tchén come i péye; gn a on lapén, surmint (Carlier & Bal).

3. pîler, si plinde. Il a vnou péyî por mi lyi dner on pwin (L. Vindal). rl a: bediver, teguer. F. quémander, implorer, solliciter.

Disfondowes: péyî, pèyi.

| péyant, péyante [addj.] k' est ki péye. I fjheut des péyants iys, tot rwaitant les ôtes efants ki mougnént des crostions. F. envieux, désireux, remplis de désir.

| péyåd, péyåde [addj. & o.f.n.]

1. djériåd.

2. bribeus(e). N' alez nén fé l' péyåd po-z awè des puns po rén ! C' est ene péyåde k' elle est todi a vost ouxh (L. Vindal). Vla co l' péyåd k' arive cwand k' on s' va mete a tåve. F. mendiant, quémandeur, pique-assiette. >> co pus péyåd k' on tchampete: paski, dinltins, les tchampetes vinént briber mon les djins, po-z "arondi leus féns d' moes".

Disfondowes: péyaud, péyard, péyâd, e.

| péyeu, péyeuse u péyresse [o.f.n.] péyåd(e). F. quémandeur, solliciteur.

| péyon [o.n.] sacwè k' on péye après. F. rêve, désir, vœu. On blanc Noyé: les cazuwires péyons d' on reve d' efant (C. Quinet). rl a: rafiya.

Coinreces walon do Coûtchant.